Μιχάλη, συγχαρητήρια για το νέο σου single “Eyes Cold”! Ποια ήταν η έμπνευση γι’ αυτό το τραγούδι;
Eυχαριστώ πολύ. Η βάση της έμπνευσης που οδήγησε στη δημιουργία του “Eyes Cold” ήταν η ίδια με αυτή του πρώτου άλμπουμ. Η ανάγκη για έκφραση δηλαδή όπου συνειδητά ή υποσυνείδητα με ώθησε για ακόμα μια φορά να καθίσω στο σκαμπό του πιάνου. Η διαφορά είναι πως εδώ δεν έμεινε στον αυτοσχεδιασμό, αλλά κατέληξε μια συνειδητοποιημένη κατάθεση αποδοχής του αποχωρισμού.
Το “Eyes Cold” εντάσσεται στο δεύτερο άλμπουμ σου ως LUPE με τίτλο “Dark Room”. Πότε κυκλοφορεί το άλμπουμ και τι να περιμένουμε;
Είναι συγκεκριμένα το 2ο, κατά σειρά, κομμάτι του άλμπουμ, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει τις πρώτες μέρες του Μαΐου. Διχασμός, Προσμονή, Αποδοχή, Παράθεση. Το “Dark Room” είναι ένας αρκετά διαφορετικός δίσκος από τον προηγούμενο. Υπάρχει έντονα το στοιχείο του πειραματισμού, αλλά αυτή τη φορά πιο συνειδητοποιημένα, καθώς είναι η πρώτη φορά που έχω ορισμένη σύνθεση, παραγωγή και στίχους. Το άλμπουμ κινείται σε μονοπάτια της Darkwave, όμως σίγουρα δεν μένει εκεί. Υπάρχει το θεατρικό στοιχείο και λόγω της χρήσης ηλεκτρονικών αλλα και κλασικών οργάνων και αρμονιών, ίσως σε σημεία να εντοπίζεται και μια πιο progressive χροιά. Είναι ένα concept album με κυρίαρχο όργανο τη φωνή.
Πού έγιναν οι ηχογραφήσεις για το “Dark Room”; Περιλαμβάνει κάποιες συνεργασίες;
Οι ηχογραφήσεις και η παραγωγή έγιναν στο προσωπικό μου στούντιο(ML Studio) και το Mastering ανέλαβε ο Ηλίας Δουμπάκης. Μουσικά συμμετέχουν 3 πολύ αγαπημένοι και σημαντικοί μουσικοί. Στις κιθάρες με βοήθησαν ο Νικήτας Κίσσονας (Methexis solo project) και ο James των Mosquito, ενώ στο κλαρινέτο συμμετέχει ο Γιάννης Γεωργόπουλος.
Ποια σχήματα σε ενέπνευσαν για να ασχοληθείς με την gothic/darkwave πλευρά της μουσικής;
Το βασικό σχήμα που με ώθησε να ασχοληθώ με το είδος από το 2014 είναι οι Mosquito και πιο συγκεκριμένα ο Aro Raven. Από τις αμέτρητες ακροάσεις, οι μπάντες που μου κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον ήταν οι: Sisters of Mercy, Bauhaus, The Cure, Fields of the Nephilim, Joy Division, The Smiths , Pink Turn blue, The Wake, The Cult και London After Midnight.
Ποιος έφτιαξε το λογότυπο του LUPE και τι σημαίνει;
Το λογότυπο δημιουργήθηκε από τον σταθερό μου συνεργάτη και φίλο, Γιώργο Καστανάκη, ο οποίος έχει αναλάβει για ακόμη μια φορά το Artwork. Το όνομα προέρχεται από τη λατινική λέξη ” Lupus” που σημαίνει λύκος.
Το “Burn” ήταν το πρώτο σου άλμπουμ ως LUPE. Τι feedback πήρες γι’ αυτό το άλμπουμ και πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό σχεδόν 2 χρόνια αργότερα;
O πρώτος δίσκος βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό. Δεν έγινε ποτέ προγραμματισμένη επαγγελματική ηχογράφηση, επομένως έχει μια ιδιαίτερη, κλειστοφοβική και άκρως ανορθόδοξη παραγωγή. Η βιομηχανία της μουσικής ωθεί τους ακροατές και κατά συνέπεια τους καλλιτέχνες ολοένα και περισσότερο να στοχεύουν σε μια πεντακάθαρη παραγωγή ώστε να είναι φιλική προς το αυτί. Το “Burn” δεν τηρεί αυτό το χαρακτηριστικό ούτε στο ελάχιστο και ήταν ένα από τα μηνύματα που θέλησα να περάσω, γνωρίζοντας το ρίσκο της περιορισμένης απήχησης. Έχω λάβει πολύ θετικά σχόλια ως προς την έκφραση, τις μελωδίες, τη συνολική ατμόσφαιρα άλλα και για το concept αυτό καθαυτό. Ταυτόχρονα όμως έχω λάβει εξίσου αρνητικά σχόλια, αναφορικά με τον περίεργο και μη φιλικό στο αυτί, ήχο. Ο δίσκος αυτός για μένα, σηματοδοτεί την ίδρυση του solo project ”Lupe”. Είναι μια υποσυνείδητη και αυθόρμητη έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων και το αποτέλεσμα ήταν μονόδρομος για να καταλήξει να ανταποκριθεί στην αιτία δημιουργίας του. Τέλος με εισήγαγε στον κόσμο του production, ώστε πλέον να είμαι σε θέση να βρίσκω τη χρυσή τομή μεταξύ της πραγματικής έκφρασης του συναισθήματος και της πιο “επαγγελματικής” διαχείρισης της μουσικής μου, καθώς πλέον ένας μουσικός καλείται να προβάλει το έργο του σε μία εποχή εικόνας και άπειρων ακόμη ερεθισμάτων.
Γράφεις μόνος σου τους στίχους για LUPE και ποια είναι η θεματική τους;
Όπως ισχύει για τη σύνθεση, την ηχογράφηση και την παραγωγή, έτσι και οι στίχοι είναι από εμένα. Όμως ενδέχεται στο μέλλον να υπάρξει αντίστοιχη συνεργασία. Στον πρώτο δίσκο δεν υπάρχουν γραμμένοι στίχοι, αφού είναι αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού.
Η θεματική ποικίλει. Στο “Dark Room” οι στίχοι παραθέτουν την αποδοχή του αποχωρισμού από έναν μεγάλο έρωτα. Στον 3ο δίσκο όμως, όπου ήδη ετοιμάζεται, παίρνουν μια πιο ανθρωπιστική και κοινωνική διάσταση.
Γενικότερα δεν θέλω να τοποθετώ θεματικούς περιορισμούς στους στίχους, αλλά να αφήνω τη μουσική να με οδηγεί. Συμμετέχεις στους Mosquito και τους Onism. Μίλησέ μας για τα 2 αυτά σχήματα, αλλά και τυχόν άλλα σχήματα ή project σου. Τι καλλιτεχνικές ανάγκες σου καλύπτει το κάθε σχήμα από όσα συμμετέχεις;
Eίναι δύσκολο να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Αν δεν υπήρχαν οι Mosquito δεν μπορώ να γνωρίζω αν και με ποιο τρόπο θα είχε γεννηθεί solo project. Τα μέλη και οι δημιουργίες μας, μου δίδαξαν την αγνή έκφραση μέσω της μουσικής, καθώς και με βοήθησαν να βρω τη μουσική μου ταυτότητα. Το τελευταίο ολοκληρώθηκε μέσω του “Lupe” και του “Onism” project. Η κύρια διαφορά είναι ο αριθμός των ατόμων. Στους Mosquito, δημιουργούμε μουσική η οποία εκφράζει ταυτόχρονα 4 άτομα κι αυτό είναι σπουδαίο επίτευγμα για κάθε συγκρότημα. Η συνεργασία και συνδημιουργία μου με την Εφραιμία (Luna) μου ανοίγει συνεχώς νέους μουσικούς και ορίζοντες, καθώς κατευθυνόμαστε περισσότερο σε αρμονία κλασικής μουσικής και ταυτόχρονα συνομιλούμε μέσω των συνθέσεων και δενόμαστε ολοένα και περισσότερο σε ανθρώπινο και συντροφικό επίπεδο. Από την άλλη, στο προσωπικό μου project δημιουργώ μουσική χωρίς κανένα φραγμό, έχοντας το περιθώριο του ανεμπόδιστου πειραματισμού και ειδικότερα την ανακάλυψη νέων φωνητικών μονοπατιών. Καταλήγοντας θέλω να πω, πως το κάθε μουσικό σχήμα συμβάλει στην εξέλιξη των άλλων και αντίστοιχα εξελίσσεται από αυτά.
Στη δεκαετία του ’80 υπήρξε μια άνθιση του ιδιώματος στην Ελλάδα (κυρίως με τα σχήματα της Creep). Πιστεύεις υπάρχει έδαφος να δημιουργηθεί μια ανάλογη κατάσταση σήμερα; Ή για να το θέσω διαφορετικά, υπάρχει “σκηνή” στη χώρα μας σήμερα;
Εφόσον υπάρχουν άνθρωποι που δημιουργούν και ακούνε αυτή τη μουσική, υπάρχει σκηνή. Προσωπικά δε με αφορούν τα νούμερα σε αυτό το θέμα.
Πόσο δημιουργική ήταν για εσένα η καραντίνα και πώς σκέφτεσαι τη συνέχεια;
Εξαιρώντας για αυτή την απάντηση την έξαρση της κοινωνικοοικονομικής και υγειονομικής κρίσης, γεγονός το οποίο πλήττει τους περισσότερους, θα εστιάσω μόνο στο θετικό κομμάτι της τέχνης. Ο τελευταίος χρόνος λοιπόν, ήταν και συνεχίζει να είναι πιο δημιουργικός από ποτέ. Λόγω του επιπλέον ελεύθερου χρόνου ήταν το έτος κατά το οποίο σχηματίστηκαν οι Onism μέσω του πρώτου Ep (Leyes) και συνεχίζουμε με την ολοκλήρωση του πρώτου μας LP το οποίο θα κυκλοφορήσει σύντομα. Παράλληλα ολοκληρώθηκε το “Dark Room” ανοίγοντας το δρόμο για τη σύνθεση του 3ου προσωπικού μου άλμπουμ και τέλος ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις του 2ου δίσκου των Mosquito. Ένα πιο πρόσφατο μουσικό project είναι αυτό του Γιώργου Καστανάκη, με τον οποίο πέρα από τα γραφιστικά του “Lupe” project, συνεργαζόμαστε για την παραγωγή του προσωπικού του άλμπουμ το οποίο αναμένεται να ολοκληρωθεί στο άμεσο μέλλον.
Ενδιαφέρουν τα live τον LUPE; Πώς θα έβγαινες στη σκηνή;
Φυσικά. Έχει ήδη δημιουργηθεί ένα δυνατό σχήμα για τις live εμφανίσεις με αφορμή τις 2 παρουσιάσεις του “Burn” που ακυρώθηκαν το 2019, όπως και όλες οι υπόλοιπες συναυλίες δυστυχώς. Το σχήμα είναι υπό κατασκευή τη δεδομένη στιγμή και αποτελείται από εξαιρετικούς μουσικούς που δέχτηκαν να με βοηθήσουν όπως o Jargon(Verbal Delirium), ο Nikitas Kissonas(Methexis), ο John Morris(Vice Prisma) και άλλοι. Kυρίως θα αναλάβω τα φωνητικά.
Ευχόμαστε τα καλύτερα για το εξαιρετικό single “Eyes Cold” και περιμένουμε με αγωνία το “Dark Room”. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου και βεβαίως δώσε στους αναγνώστες μας τα στοιχεία επικοινωνίας με LUPE.
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την ευκαιρία να μοιραστώ τις σκέψεις και τα σχέδια μου.
Facebook: https://www.facebook.com/lupegoth
Instagram: https://www.instagram.com/lupe__official
Bandcamp: https://lupeofficial.bandcamp.com/
YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCAviYvhm9-VJaFWnRksp6Lw
“Eyes Cold” pre-save: https://distrokid.com/hyperfollow/lupe2/eyes-cold
