1.) Τάσο σε καλωσορίζουμε! Πες μας αρχικά 2 λόγια για την έως τώρα μουσική σου διαδρομή.
Καλώς σας βρίσκω και σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση για κουβέντα! Με λίγα λόγια, ασχολούμαι με τη μουσική από 10 ετών, κάπου στα 12 άρχισα να γράφω τραγούδια και να συμμετέχω σε συγκροτήματα, ενώ από τα 18 ασχολούμαι επαγγελματικά από τη θέση είτε του session μουσικού και ενορχηστρωτή σε εργασίες συναδέλφων είτε ως μουσικός σε προσωπικά projects. Το 2017 είχα την πρώτη μου δισκογραφική εμπειρία με το αγγλόφωνο progressive rock γκρουπ «Άπολις», ενώ από τις αρχές του 2020 ασχολούμαι με τα ελληνόφωνα τραγούδια μου.
2.) Διαβάζοντας το βιογραφικό σου καταλαβαίνει κάποιος ότι είσαι πολυμουσικός και οι επιρροές σου είναι ποικίλες. Πόσο εύκολο ή και δύσκολο είναι να εκφράζεσαι με πολλούς διαφορετικούς τρόπους; Δεν είναι πρόβλημα αυτό για έναν μουσικό όταν θέλει να χτίσει μια καλλιτεχνική ταυτότητα;
Πράγματι είχα την τύχη να έρθω σε επαφή με διάφορα όργανα! Για να είμαι ειλικρινής αισθάνομαι ντραμερ/κιθαρίστας. Τα υπόλοιπα όργανα τα γνωρίζω κυρίως μέσα από την ενορχήστρωση των τραγουδιών μου. Ως προς τις επιρροές, ισχύει ότι στο σπίτι μας ανέκαθεν υπήρχε μεγάλη γκάμα ακουσμάτων, κυρίως λόγω του φανατικού μουσικόφιλου πατέρα κι έτσι τα αδέλφια μου κι εγώ γλιτώσαμε (όσο μπορούσαμε) από τις μουσικές πολώσεις. Όταν λοιπόν σου τύχει να εκφράζεσαι με πολλά μέσα και σε πολλά ιδιώματα, όχι μόνον δεν είναι δύσκολο, αλλά είναι μεγάλη χαρά! Κάποια πράγματα μου βγαίνει να τα «πω» παίζοντας τύμπανα, ενώ κάποια αναδύονται ως τραγούδια κ.ο.κ . Ταυτόχρονα έχω τη συνείδηση ότι ασχολούμενος με τόσα κομμάτια της μουσικής, μοιραία απομακρύνεται η δυνατότητα της εξειδίκευσης σε κάποιο από αυτά. Ένα άλλο θετικό του να είσαι ντράμερ που παίζει κιθάρα και άρα κάτι ξέρεις από νότες, είναι ότι γίνεται καλύτερη η δική σου ζωή, αλλά και των συναδέλφων σου, την ώρα της πρόβας! Για να απαντήσω όμως και στο τελευταίο σκέλος της ερώτησής σας, πράγματι με έχει προβληματίσει το πώς τελικά θα με τοποθετήσει ο πιθανός ακροατής, αν θελήσει φυσικά να με τοποθετήσει κάπου. Γνωρίζω ότι όλοι έχουμε τη φυσική τάση να κατατάσσουμε κάπου τους ανθρώπους και τις καταστάσεις. Το βλέπω και από την ίδια τη δουλειά, άλλος συνάδελφος με έχει στο μυαλό του ως ντράμερ, άλλος ως κιθαριστά κ.λ.π. Τελικά όμως όλο αυτό δεν με πειράζει, σκεπτόμενος ότι αν κάποιος συνάδελφος ή ακροατής ασχολείται με την οποιαδήποτε ιδιότητά μου, αυτό μόνο τιμή και χαρά είναι για μένα.
3.) Μίλησε μας για το κομμάτι “Γιατί δεν Μιλάς Μωρό μου”. Έχει έναν πολύ fun χαρακτήρα, θυμίζει θα έλεγε κανείς συνθέσεις του Γιάννη Γιοκαρίνη. Πως προέκυψε αυτό το τραγούδι και τι ανταπόκριση έχεις λάβει;
Ναι κι εγώ γελάω αν το ακούσω καμιά φορά, ειδικά με το κλιπ! Άλλωστε όταν πάρω απόφαση να φτιαξω ένα χιουμοριστικό κομμάτι, το πρώτο κριτήριο είναι να κάνει έμενα να γελάω και ύστερα τους 2-3 δικούς μου ανθρώπους που έχω σαν «κριτική επιτροπή»! Η ιστορία του κομματιού είναι πολύ απλή: το «μωρό» δεν έλεγε να μου μιλήσει και είπα να της το ζητήσω με τραγούδι μπας και την καταφέρω! Ευτυχώς η ανταπόκριση που είχα από τον κύκλο μου, αλλά και από το άγνωστο σε μένα κοινό (βασιζόμενος στα likes και τα σχόλια στις διάφορες πλατφόρμες) ήταν πολύ θετική! Μου έχουν πει και άλλοι φίλοι ότι θυμίζει Γιοκαρίνη και να σας πω την αλήθεια και μένα μου θυμίζει! Εννοείται φυσικά ότι ο Γ. Γιοκαρίνης είναι μέσα στα παιδικά μου ακούσματα. Θέλω οπωσδήποτε να πω ότι στο τραγούδι έχουν συμμετάσχει τα αδέλφια μου Σπύρος Λούκος (πιάνο) και Θάνος Λούκος (σαξόφωνο), την ηχοληψία και τη μίξη έχει κάνει ο παιδικός φίλος Χρήστος Ζαντιώτης (Studio InVerba) και το mastering o εκλεκτός Απόστολος Σιώπης (Siopis Masters).
4.) Διαβάζουμε ότι ετοιμάζεις μια σειρά 10 τραγουδιών, ήδη κάποια βρίσκονται εκεί έξω. Σε τι ύφος θα κινούνται; Με δεδομένη την ποικιλία επιρροών που αναφέραμε και νωρίτερα, θα υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις στο στυλ από κομμάτι σε κομμάτι;
Από την πρώτη αυτή δεκάδα τραγουδιών μου, έχω εκδόσει ήδη τα τρία πρώτα: «Γιατί δεν μιλάς μωρό μου», «Το χιτάκι του δίσκου» και «Καληνύχτα». Τα δύο πρώτα είναι σίγουρα στα πλαίσια του ποπ/ροκ, ενώ το «Καληνύχτα», τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, θα έλεγα ότι είναι μια Σαββοπουλική μπαλάντα. Μέσα στα υπόλοιπα υπάρχει ένα μπλουζ, ένα με ηπειρώτικες επιρροές, ένα νεορεμπέτικο κ.α. Με απασχολεί πολύ το να μην εγκλωβίζομαι σε έναν ήχο και αυτός είναι και ο λόγος που με τράβηξαν από νωρίς κάποιοι καλλιτέχνες όπως ο Σαββόπουλος ή ο Περίδης. Από την άλλη, έχοντας ακούσει κανείς με την ίδια αγάπη από Τσιτσάνη μέχρι Ronnie James Dio, νομίζω νομοτελειακά τα ακούσματα αυτά θα βγουν στη γραφή. Εν τούτοις, θεωρώ ότι τα τραγούδια μου τα διέπει μία κοινή αισθητική. Αν έπρεπε να δώσω όνομα στο στυλ, θα έλεγα ότι γράφω 80s/90s ποπ-ροκ τραγούδια.
5.) Υπάρχουν σκέψεις για να τα κυκλοφορήσεις σε ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ και αν ναι κάτω από ποιες προϋποθέσεις; Ή προτιμάς να το πηγαίνεις single – single όπως είναι σήμερα γενικότερα η τάση που επικρατεί…
Η αρχική σκέψη ήταν η δεκάδα αυτή να αποτελέσει και το πρώτο μου άλμπουμ, με την έννοια της μίας ενιαίας ψηφιακής κυκλοφορίας. Μετά από συζητήσεις με ανθρώπους το χώρου, αποφάσισα να επιλέξω τελικώς τα αυτόνομα ψηφιακά releases στις γνωστές πλατφόρμες, θεωρώντας ότι μπορεί μέσα σε ένα άλμπουμ να έχανε την ευκαιρία του να ακουστεί κάποιο ή κάποια από τα κομμάτια. Όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος των μεμονωμένων δημοσιεύσεων – και υπάρχουν βεβαίως τα απαραίτητα μπικικίνια! – τότε ναι, θα το ήθελα πολύ να πιάσω στα χέρια μου και το φυσικό CD! Νομίζω αυτό είναι κοινό όνειρο όλων όσων γράφουμε τραγούδια και ανδρωθήκαμε μέσα στις δεκαετίες του 80’ και του 90’.
6.) Και μιας και αναφέραμε αρκετά αυτές τις επιρροές, ποιες είναι οι σημαντικότερες και οι πιο κομβικές για σένα; Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζεις απεριόριστα από την ελληνική και την διεθνή δισκογραφία;
Aπό τους Έλληνες καλλιτέχνες, αγαπημένοι μου είναι οι Socrates, ο Σαββόπουλος, οι Active Member, οι Κατσιμηχαίοι κ.α. Μάλιστα ο Γ. Τρανταλίδης (ντράμερ των Socrates) είναι και ο λόγος που ξεκίνησα να παίζω τύμπανα. Θεωρώ από τους καλύτερους ελληνικούς ροκ δίσκους στην Ελλάδα τον έναν και μοναδικό δίσκο που έβγαλαν οι Thirty Ντέρτι (το τότε συγκρότημα του Θοδωρή Μανίκα) με τίτλο «Η συνομωσία των μετρίων», με μουσική και τραγούδια για την τηλεοπτική σειρά «Είμαστε στον αέρα». Επίσης, έχω επηρεαστεί πολύ από τον τρόπο που τραγουδάει ο Χ. Δάντης. Όσον αφορά στους αγγλόφωνους καλλιτέχνες, έχω ακούσει πολύ classic rock και ιδιαίτερα τους Floyd. Επίσης, αγαπημένοι είναι οι Randy Newman και Chris Rea.
7.) Τι σου έχει λείψει μουσικά περισσότερο όλη αυτή την covid-εποχή και πως θες να κινηθείς όταν ομαλοποιηθεί η κατάσταση; Όλο αυτό που βιώνουμε έχει αποτελέσει μια πηγή έμπνευσης για σένα ή αντιθέτως σε έχει “παγώσει”;
Μου λείπει το live και μάλιστα πολύ. Για μένα και σίγουρα για τους περισσότερους μουσικούς, το live πέρα από χαρά και βιοπορισμός, είναι και ψυχοθεραπεία. Ειδικά άμα τραγουδάς. Αυτό το τετριμμένο που λένε «δεν υπάρχουμε χωρίς τον κόσμο», ε πράγματι ισχύει και μάλιστα σε διάφορα επίπεδα. Μόλις ανοίξει το σύστημα θα ανέβω με μεγάλη δίψα στο πατάρι παρέα με συγγενείς και φίλους. Μου έχει λέιψει πολύ αυτό το συναίσθημα που έρχεται μετά από καμιά ώρα παίξιμο, που είναι σαν να μην πατάς στο πάτωμα, είσαι αλλού. Ως προς τη συνθήκη του ιού και την αντιμετώπισή της από πλευράς πολιτείας, αφ’ ενός πλέον μου φέρνει τάσεις φυγής, όπως και σε πολλούς από τους φίλους μου, αφ’ ετέρου ως προς τη μουσική με έχει πεισμώσει. Ασχολούμαι όσο πιο μεθοδευμένα μπορώ με τη μουσική, από τη μία για να κρατάω την ψυχική μου υγειά ψηλά, αλλά και γιατί με έχει πιάσει ένα πείσμα ότι «όχι ρε π….η, εγώ θα το κάνω, όσο άσχημα κι αν είναι τα πράγματα».
8.) Διαβάζουμε στο βιογραφικό σου ότι το άλλο σου πάθος είναι η Αρχιτεκτονική. Μίλησε μας για αυτή την άλλη σου αγάπη και πως την συνδυάζεις στην καθημερινότητα σου με την μουσική. Υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα στα δύο στον τρόπο που δημιουργείς και εκφράζεσαι;
Δεν θα το έλεγα πάθος. Η μουσική ήρθε και με βρήκε από πολύ νωρίς και με διαπέρασε χωρίς να το καταλάβω. Χωρίς αυτήν δεν νομίζω ότι μπορώ να υπάρξω. Αντιθέτως, την ουσία της αρχιτεκτονικής έκανα κόπο για να την δω κατάματα, να την ξεφορτώσω από την μέτρια έως κακή εμπειρία της σχολής και από το δίπολο που είχα φτιάξει μόνος μου στο μυαλό μου (μουσική vs αρχιτεκτονική). Αυτό που έχω σίγουρα εκτιμήσει, είναι αφ’ ενός ότι αν θες να είσαι Αρχιτέκτων Μηχανικός αναγκαστικά γίνεσαι ένα εξαιρετικά προσεκτικό και υπεύθυνο άτομο, αλλιώς κινδυνεύεις ο ίδιος, οι συνεργάτες σου και οι πελάτες σου, αφ’ ετέρου αυτή η επιστημοτέχνη σού δομεί τον τρόπο σκέψης, το μέσα σου. Ναι, υπάρχουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους και για να ακριβολογήσω, έχουν κοινά εργαλεία: την αρμονία και την αντίθεση, τον συμβολισμό κ.α. Το βασικό κοινό όμως είναι ότι και οι δύο τέχνες μπορούν να σε συγκινήσουν! Με προϋπόθεση βέβαια να είσαι και εσύ ο ίδιος διαπερατός, πράγμα που καλλιεργείται.
9.) Αυτή την εποχή τι ετοιμάζεις; Τι να περιμένουμε για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα;
Έχω ήδη τελειώσει το επόμενο κομμάτι και έχω ξεκινήσει τα γυρίσματα του βιντεοκλίπ του τραγουδιού με τίτλο «Μ’ ένα ρεμπέτικο ροκάκι». Είμαι πολύ ενθουσιασμένος με το κομμάτι αυτό, μέχρι τώρα το έχω ευχαριστηθεί πολύ στο στούντιο! Ελπίζω να σας αρέσεις και σας!
10.) Τάσο σε ευχαριστούμε πολύ για την συζήτηση και ευχόμαστε ό,τι καλύτερο στην καλλιτεχνική σου πορεία! Για το τέλος θα θέλαμε να μας αναφέρεις τα ευρύτερα σχέδια σου για το 2021 και ό,τι άλλο θα ήθελες να συμπληρώσεις.
Εγώ σας ευχαριστώ από καρδιάς και για τη φιλοξενία και για τις πραγματικά εύστοχες ερωτήσεις σας! Το σχέδιά μου για το 2021 ή μάλλον η ευχή μου, είναι να είμαι υγιής σε ψυχή και σώμα και να μπορώ να επικοινωνώ τη μουσική μου πιο εύκολα. Ανταποδίδω τις ευχές για καλή πορεία και σε σας, αλλά και κουράγιο σε όλους μας για το υπόλοιπο αυτής της παράλογης καραντίνας.
YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC7lEADnp7bcIYPnEqbqgIaQ
Instagram: https://www.instagram.com/tasosloukos/?hl=el
Facebook: https://www.facebook.com/tasosloukos.gr/
Twitter: https://twitter.com/LoukosTasos
Spotify: https://open.spotify.com/artist/5rpxDXyxVdTvMByW6yuMzq
Tάσος Λούκος – Γιατί Δεν Μιλάς Μωρό Μου – Official Video Clip © 2020
